Bedankt vrijwilligerswerk, hallo reizen!

Het is einde is gekomen van mijn vier weken vrijwilligerswerk. Het eerste wat ik al snel merkte van vrijwilligerswerk is dat vier weken toch echt te kort is! Wellicht komt dit deels door de TET, want was nog niet met alle projecten echt klaar. Toch is het tijd om afscheid te nemen. Tijd om terug te kijken op deze fantastische weken en jullie iets te vertellen over hoe een dag hier aan toe gaat.

Je werkweek bestaat uit vijf ´werkdagen´ waarvan er twee projecten op een dag kunnen plaatsvinden. Het project in de ochtend begint om 8 uur, het project in de middag om 12 of 14 uur, afhankelijk van het project. Van die vijf werkdagen heb je vaak twee dagdelen vrij. Toch is er meer dan genoeg vrije tijd, je bent vaak klaar met het ochtendproject na 1.5 tot 2 uur en hebt dan nog een hele middag tot het volgende project.

´s Ochtendsvroeg meng je je met je fietsje in het verkeer: de drukte was is het begin overweldigend, na vier weken weet je hoe het verkeer werkt. Een aantal regels die ik kon ontdekken: er wordt hier aan de rechterkant van de weggereden, het grote verkeer rijdt het meest links, het kleine verkeer het meest rechts, inhalen doe je door middel van je claxon, net als je richting aanwijzen. Rechts of links met de bocht mee mag ook door rood en fietsen in het donker zonder licht is meer regel dan uitzondering. Projecten zijn een 15 tot 30 minuten fietsen. Na je lust en je leven in de projecten te hebben gegooid, hopen dat de lesvoorbereiding de kinderen wel of niet geïnteresseerd hebben, je gaat weg in de hoop dat het de volgende keer nog een beetje is blijven hangen, vaak met een voldaan gevoel ga je weg, terug naar huis. ´s Avonds beslis je of je duur (4 euro) of goedkoop (50 cent) wil gaan uiteten en sluit je de dag of met een drankje of een avondje dakterras, dit laatste was meer ons ding.

Deze weken hebben mij mooie momenten opgeleverd, kleine geluksmomenten, kleine vooruitgangen: ja een van de kinderen weet na vier weken het woord chicken, dat ene kind dat zo verlegen is, maar uiteindelijk niet wil dat je weggaat, aan het eind van de vierde week ontdekken dat een van de jongens bij City zo graag wil knuffelen maar niemand dat probeerde, dat ene kusje van dat ene kind, verplegers van City zien spelen met de kinderen, die woorden ´Thank you´ van een van de mannen bij Charity At Hospital of van de Blind People, overnachten bij de lokale ouders, vrienden gemaakt met studenten hier, gebadmintond op de universiteit en allemaal lekkers gegeten wat ze hier hebben, kennisgemaakt met de eerste kakkerlak welteverstaan in mijn muskietennet en zes boeken leren kennen en uitgelezen.

Afgelopen weekend zijn we een weekend weggeweest met vijf huisgenoten naar Vinh Long. Kanh en Chau, twee studenten en vrienden van hier, namen ons mee dit weekendje weg. Chau werkt als Tour Guide en deed deze tocht vaak. Weer met de lokale bus gereisd, gelukkig duurde dit maar 1,5 uur en kwamen we aan in de Homestay. Eigenlijk zaten we niet helemaal in Vinh Long maar op het schiereiland er naast: het An Binh eiland. De Homestay was een prachtig verblijf! We hebben die dag een fietstocht gemaakt over het eiland om ´s avonds een kookworkshop te doen. Echter bleek die kookworkshop te bestaan uit het oprollen van springrolls en het maken van een pannekoek in de pan. Al de voorbereidingen waren al gedaan, wat dus een beetje tegenviel. Het eten echter niet! Het eten bleef maar komen: springrolls, pannekoeken, vietnamese tortilla´s, kip en rijst, watermeloen: ons buikje zat vol. De volgende ochtend op de boot de floating market van Vinh Long gezien (dit stelde echter weinig voor, vanwege de TET waarschijnlijk), verder zijn we als een verschrikkelijke toerist in een kleiner bootje met een strohoed de kleine kanaaltjes afgevaren en hebben we een snoepfabriek bezocht. Toch wel leuk weer een weekend weg, ondanks dat er weinig nieuws voor ons was.

Tijd om de mooie tijd hier af te sluiten en mij in de toeristische wegen te gaan banen. Nog 3 weken reizen te gaan! Hopelijk nog een blog tijdens het reizen, wie weet. Tot snel lieve mensen!