Gelukkig Nieuwjaar!

Ten eerste allemaal gelukkig TET gewenst. Gister hebben wij hier het nieuwe jaar ingeluid door een show te bezoeken en het vuurwerk te zien! Het is nu het nieuwe jaar, waarbij iedereen een dagje ouder is geworden. Ze vieren het hier alleen veel meer ingetogen dan wij. Om 00.00 uur vuurwerk gezien, echter gebeurde er om 00.00 uur niet veel meer dan vuurwerk, geen gelukkig nieuwjaar wensen, gewoon daarna naar huis!

Het nieuwe jaar ingeluid met ´s ochtends een bezoek aan de pagoda, door daar te eten. Het is normaal hier om op nieuwjaarsdag naar de pagoda te gaan en te bidden en daarna thuis te blijven. Het brengt namelijk ongeluk om bezoek te krijgen op nieuwjaarsdag.

Maar nu zijn we anderhalve week verder, wat is er allemaal gebeurd? Bepaalde projecten waren toch weer bijzonder te noemen. Het project City waarbij we de verschillende groepen langsgaan om aandacht te geven en te spelen, raakt je soms meer dan de andere keer: een volwassen man rollend in zijn eigen poepluier, een jongen die over zichzelf en over de vloer heen kotst, maar waar vooral niets mee gedaan wordt totdat wij het aan hadden gegeven. Wanneer er bezoek kwam, waren een aantal verplegers opeens heel aandachtig met de kinderen aan het spelen, terwijl je duidelijk zag dat de kinderen dit niet gewend waren. Het mooie hiervan was, was dat de kinderen naar ons toe kwamen rennen (in een groep van allemaal Vietnamese), of een stopt met huilen zodra ik hem oppakte. Ergens mooi dus om te zien wat we allemaal teweeg brengen, maar schrijdend op te zien hoe weinig liefde er heerst op de groep.

Kindergarten en Buu Tri Pagoda blijven een uitdaging. Bij de Kindergarten dit keer heel veel met liedjes gedaan, en de kinderen genoten zichtbaar van alles wat we deden met ze (the wheels of the bus; Jan huichen in de ton; head, shoulder, knees and toes; commado pinkelen). Bij de Buu Tri Pagoda gaf je les aan straatkinderen, eerste en laatste les voor mij, maar wat ik vooral heb geleerd: geef ze niet teveel vrijheid. Onze les eindigde met een huilend kind, een schoppend kind, kinderen waren overal (het waren er dan ook 25 in een ruimte van 16m2).

Na een week nog een soort van normale week projecten, begonnen toen de vrije dagen: tijd voor de toeristische tour. Ik heb samen met een huisgenoot hier de floating market ´s ochtends vroeg bezocht. Deze viel echter een beetje tegen na de mooie kleurrijke bloemen foto´s op internet.

En ja ja, Laura is naar de Nail Studio geweest voor mooi gelakte teennagels (voor nog geen euro)m heeft een middag een fietstocht gemaakt door de Mekongdelta, lokale bevolking gezien met hun dagelijkse bezigheden. Een avond zijn we met drie een bezoek gaan brengen aan ´the Club´. Een hele chique tent waarbij alles 4 keer zo duur was als anders (het waren nu Nederlands prijzen), ogen uitgekeken naar het volk wat er kwam en hoe het eraan toe ging. Ook hebben we gegeten samen met de mensen van Nhip Cau en een ontbijt met the Blind People. Dit zijn beide projecten waar we werken, waarbij we nu uitgenodigd waren om te eten. Erg leuk om te zien hoe zij genieten van het feit dat wij er zijn. Behalve dit hebben we een zwembad bezocht in een resort (waar je 200 euro per nacht betaald), dag genoten.

Verder zijn we nog met de jongens die we hier hebben leren kennen van alles gaan doen: we zijn langs de universiteit van hun geweest om daar te badmintonnen en een avond rond te hangen. Afgelopen weekend zijn we met Khanh (een van de jongens hier) naar zijn ouders gegaan, naar de ´countryside´. Tocht van 3,5 uur met de lokale bus naar Chau Doc, om vervolgens met de brommer, de boot en weer de brommer bij zijn ouders aan te komen. Dit was echt een zalig en zeer vermoeiend weekend. Met elke keer zes scooters van alles gedaan: lokale markt bezocht om het eten te regelen voor de avond, rijstwijn gedronken (oke genipt, want om 10 uur ´s ochtends is het wat vroeg), vietnamese wraps gegeten, bestaande uit het vullen van een rijstblad met vis, ananas, groen en noodles. Na een wat harde nacht op de grond te hebben gelegen na 6 uur weer wakker. Ze slapen hier niet in een bed, maar met een strandmatje op de varanda met een muskieten net: een muskietennet voor de jongens en een voor de meiden. Je mag hier niet samen slapen, dus de vriendin van een van de jongens sliep binnen, terwijl wij naast elkaar mochten liggen (oke, met muskietennet). De jongens hadden wat gedronken, en ik kreeg ook de indruk dat ze niet heel vaak zo sliepen: ze leken zich wel op een slaapfeestje te begeven toen ze 12 waren. De volgende ochtend op karakter het Vietnamese ontbijt opgegeten (er hadden meer mensen moeite) om daarna op de scooter 2 uur naar een berg ´in de buurt´ te gaan om hier naar boven te gaan. Prachtig op de berg: soort krater met de grootste boeddha van Vietnam, tempels en pagoda´s. Leuk tochtje om vervolgens weer 3,5 uur terug naar huis te hobbelen in een, nu wat luxere, bus.

Veel dingen beginnen hier al te wennen in Vietnam. Ik eet alles wat de pot schaft (ene keer bevalt het meer dan de andere keer, gefrituurde bloem is echt lekker), het verkeer fietsen we nu met gemak doorheen, afdingen en alles rondom prijzen is een spelletje wat we makkelijk spelen nu. Behalve dat, blijven er ook nog dingen waar je je over blijft verbazen: tijdens het eten is het normaal om afval onder tafel te gooien, ´s ochtends vroeg warm eten zoals ze hier doen is wennen, plassen kan hier gewoon op straat. En natuurlijk ook veel dingen geleerd over de cultuur, zeker met het weekend weg: Wat de gastheer drinkt, dat drinkt iedereen; Het brengt geluk als bijen een huis bouwen op je huis; Voorwerpen vastbinden aan een boomwortel brengt geluk; Het kopen van een vis om daarna vrij te laten, brengt ook geluk.

Je doet hier zoveel dingen, vooral deze activiteiten die je doet samen met de lokale bevolking. Soms voelt het echt alsof je hier al jaren zit en het helemaal normaal is wat we doen. Tot we opeens stilstaan bij het feit wat we allemaal doen, kortom: ik ben volop aan het genieten van alles hier, over 1,5 week op naar het Noorden! Een lang verhaal dit keer, hopelijk volgende week nog tijd voor een blog voor ik vertrek!