De eerste dagen

De dagen gaan hier snel en vergeet al snel hoeveel dagen ik hier zit. Ik zit nu 3.5 dag hier en ik vond het tijd om de eerste indrukken en foto's te delen met jullie.

De eerste avond dat ik hier was hoorde ik dat ze de volgende dag een fietstocht hadden gepland. Op zondag en maandag zijn wij hier vrij dus dat zou een goede opvulling zijn voor de eerste dag! 20 km was de planning. Fietsen naar een vissersdorp en halverwege zou er een mooie pagoda zijn. Leuk! Een goed idee om vietnam zo te leren kennen dacht ik. In het begin viel het toch wat tegen: het was warm, had snel dorst en de fietsen waren niet de beste fietsen. Al snel begon het zadel pijn te doen. We zouden een kruispunt treffen en die hadden we al snel gevonden. Het duurde en duurde maar. Op een gegeven moment zijn we op de kaart gaan kijken en zagen we dat we voor de pagoda een grote brug over moesten gaan. We gingen er op letten. Na een aantal keer te hebben gedacht: om de hoek is het, na de brug. Gingen we toch even overleggen wat we wilden gaan doen. In ons beste Engels en hun beste vietnamees kwamen we erachter waar we waren op de kaart..... 38 km van Can Tho. Oke vooruit dat hebben we dan gefietst. Het erge was dat we nog volledig terug moesten. 38 km. In de brandende zon. Op de fietsen die je op de foto ziet. Help. Nee. Na een lange zit hebben we de moed herpakt met het idee: de pagoda kunnen we nog zien want we zijn er langs gefietst. De pagoda was mooi (het was mijn eerste dus voor mij nog indrukwekkend). Of het 20 km fietsen waard was geweest: ja zeker. 40? Nog way!

Die avond meegegeten met de meiden bij 'het vleesje'. Vleesje van de grill met natuurlijk rijst en wat (onbekende) groente (ja pap heb ze geproefd). Erg lekker. Vroeg naar bed want de dag erna begonnen de projecten. Ik was benieuwd!

Heb nu vier verschillende projecten gehad en elk project was anders. Tien an was een project in een weeshuis waar ik twee jongens van vijf iets van Engels moest leren. Een uitdaging. Omdat het mijn eerste keer deze week overal was dacht ik maar eerst gewoon te bekijken wat de kinderen konden en de week erna daarop aan te passen. Deze jongens konden heel goed nazeggen wat ik zei en goodmorning teacher is vaste prik bij de meeste projecten. Na een uur woorden zeggen en herhalen, spelletjes te hebbeb gedaan, heb ik met ze afgesloten. De plek waar ze zitten is precies wat je je voorstelt als je in de mekong delta van vietnam zit. Erg mooie rit ernaartoe.

Charity Hospital is een ziekenhuis voor alternatieve geneeswijze waarbij mensen eten bereiden voor de zieken en hun familie, gedaan door vrijwilligers. Je helpt hier met het eten voorbereiden en geeft tijdens de bereiding Engelse les aan de mannen. Leuk om in de cultuur te zitten en ook hier te komen. Je komt hier anders nooit en was erg leuk om te doen. Ik heb kennis gemaakt met drie jongens die vaak contact hebben met de vrijwilligers. Naderhand zijn we wat gaan drinken met deze jongens. Leuk om zo Can Tho en vietnam te leren kennen.

Tweede ochtend was ik vrij om s middags naar city orphanage te gaan. Een weeshuis met verschillende groepen voor verstandelijk en lichamelijk gehandicapten: baby s, mannen, vrouwen, kinderen. In de jongere groep worden de 'normale' kinderen nog wel eens geadopteerd. De rest zit hier eigenlijk heel hun leven en sommige wachten eigenlijk tot ze dood gaan. Het project is zeer verbeterd afgelopen jaren. Sinds kort zijn er bedframes voor de kinderen om de slapen op een aantal slaapzalen en er zijn medicijnen en er is genoeg eten. Echter wordt er niet veel met deze mensen gedaan.
Sommige mensen zijn volledig misvormd, mede doordat ze veel alleen maar liggen en niets doen. Een project waar je een dubbel gevoel krijgt. Je ziet namelijk dat de kinderen echt plezier hebben in wat je ze geeft en met ze doet. Sommige komen alleen naar buiten als jij ze meeneemt en je ziet ze stralen. Tegelijkertijd weet je wat er weer gebeurd als je weggaat. Contact met de verzorgers daar is er bijna niet. De vraag die ik mij hier stel is nog wel of het goed is wat wij doen. De verplegers lijken niet altijd blij met ons en keuren het af. Zo lijkt het in ieder geval. Echter is hier niet over te praten want Engels wordt er niet gesproken.

Kindergarten is het volgende project. De eerste van vandaag. Engels les, ja weer, aan een groep met de leeftijd 2,3 en 4,5. Klein en dus spelenderwijs moeten we ze met Engels kennis laten maken. Erg basaal. Vind dit project net als Tien An moeilijk omdat je het idee krijgt dat je ze weinig leert.

Dat waren tot nu toe mijn dagen. Eerste projecten beginnen hier om 8 uur. Dus de dag begint hier voor ons doen vroeg. Vietnameese zijn dan vaak al drie uur op. Tussendoor toch veel vrije tijd. De eerste broek is al gekocht. Misschien dit weekend een uitstapje maken. De groep is erg divers in het huis en druk. Zitten nu met negen meiden in een huis. Dit is wel even wennen.

Tot het volgende reisverslag!